یعنی میشه برسه اون روزی که بیام اینجا بنویسم دلتنگی و غم و صبر تموم شد و اون غرور و لجبازی مسخره رو جفتمون گذاشتیم کنار و الان بهم رسیدیم؟:))
یا اون روزی میرسه که بگم دیگه امیدی نیست به رسیدن بهش و شایدم یک ازدواج بدون عشق رو ترجیح بدم به این حجم سردرگمی که دیگه نوبت به تنبیه شدن اون برسه؟...